-Άργησα να κατανοήσω πως πρέπει να αισθάνεται κανείς πάντα άνετα με τον εαυτό του μιας και οι άλλοι δεν μας παρατηρούν λεπτομερώς- αλλά λαμβάνουν τη γενική μας αύρα. Μου πήρε χρόνια να συνειδητοποιήσω πως δε νοιάζεται κανείς για το πώς δείχνουν οι βλεφαρίδες μου...’
-Πιστεύω πως είναι απαίσιο να στυλιζάρει κανείς υπερβολικά τα μαλλιά του. Όταν είσαι νέος, φαίνεται φτηνό να είσαι συνεχώς στην τρίχα ενώ όταν μεγαλώνεις φαίνεται υπερβολικό και βαρύ να κυκλοφορείς με μαλλί κομμωτηρίου. Είναι σαν να θες να δείχνεις πλούσιος, πράγμα που είναι χυδαίο.’
-Θεωρώ πως είναι καλύτερο να έχεις και καμία ρυτίδα από δω κι από κει. Βλέπω κάτι περίεργα πρόσωπα, και όταν μου λένε πως έχουν κάνει χρήση Botox ή fillers,πάλι δεν το καταλαβαίνω, απλά μου φαίνεται αστείο. Δεν νομίζω ότι ο κόσμος κάθεται και μετράει τις ρυτίδες σου, δεν τους νοιάζει και τόσο. Εννοώ, είμαι μεγάλη, είσαι μεγάλη, θα φανεί… δεν πρόκειται να ξεγελάσεις κανέναν.
-Ποτέ δεν αθλούμαι, δεν έχω χρόνο… και ούτως ή άλλως γιατί να δώσω μία περιουσία για να υποφέρω; όταν μπορώ να περπατήσω 10 μίλια κάνοντας το γύρο του Παρισιού; Πηγαίνω με τις σκάλες αντί να περιμένω το ασανσέρ. Κουβαλάω πράγματα. Είναι σημαντικό να κινείσαι και να κάνεις πράγματα.
-Όταν ήμουν νέα παραήμουν σοβαρή. Μου άρεσε το κούρεμα της Freja που ξύρισε τα μαλλιά της από μέσα όπως τη δεκαετία του ‘80, και όταν ο κομμωτής Christiaan το ξεκίνησε δεν το τόλμησα, αν και ήμουν μόνο 22 οπότε θα έπρεπε να το είχα κάνει. Ίσως ήμουν πεζή. Όταν είσαι νέος αξίζει να ρισκάρεις, αλλά όχι τατουάζ, τίποτα μόνιμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου